Kiedyś przy Błękitnym Księżycu

79985

Book

In basket

rate

Kiedyś przy Błękitnym Księżycu / Katarzyna Enerlich. - Warszawa : Wydawnictwo MG, 2011. - 282 s. ; 22 cm.

Author

Enerlich Katarzyna. Autor

Form of Work

Książki

Subject

Powieść polska Powieść obyczajowa

Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające sie ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko niektóre ze wspomnień Barbary. Najpierw oswaja je samotnie w kącie za kredensem, potem szuka miłości i zapomnienia w ramionach kochanków; pragnie tylko by mieli ciemne oczy, jak jej tato... Przeżyje wiele trudnych chwil i rozczarowań zanim zrozumie, że ma prawo do bycia szczęśliwą. Ale czy miłość, którą odnajdzie, nie okaże się zakazana? Błękitny Księżyc, czyli trzynasta w roku pełnia, zdarza się rzadko. Lecz to, co rzadkie, nie jest niemożliwe.

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Mosina Wypożyczalnia

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 [lok. Mosina Wypożyczalnia] (1 egz.)

Filia Rogalinek

There are copies available to loan: sygn. 821.162.1-3 [lok. Rogalinek Wypożyczalnia] (1 egz.)

Notes:

Summary, etc.

Streszczenie: Nocne awantury, pilnowanie i próbowanie bimbru, gotowane penisy zamiast klusek, powtarzające sie ataki padaczki alkoholowej ojca i dzieciństwo bez matki, która postanowiła uciec do Włoch - to tylko niektóre ze wspomnień Barbary. Najpierw oswaja je samotnie w kącie za kredensem, potem szuka miłości i zapomnienia w ramionach kochanków; pragnie tylko by mieli ciemne oczy, jak jej tato... Przeżyje wiele trudnych chwil i rozczarowań zanim zrozumie, że ma prawo do bycia szczęśliwą. Ale czy miłość, którą odnajdzie, nie okaże się zakazana? Błękitny Księżyc, czyli trzynasta w roku pełnia, zdarza się rzadko. Lecz to, co rzadkie, nie jest niemożliwe.

Reviews:

Jest to książka z kategorii tych, o których się nie zapomina i które zapadają w umyśle czytelnika na dłużej. Opowieść o trudnym i smutnym dzieciństwie oraz o przygnębiającym życiu dorosłym, czasem rozjaśnionym promieniami szczęścia. Historia życia Basi Zejer opowiedziana przez nią samą – w trudnym momencie życia, siedząc przy łóżku umierającego ojca, wraca pamięcią do minionych wydarzeń.
Autorka stworzyła niezwykły obraz życia rodziny dotkniętej chorobą alkoholizmu. (...) Mała Basia zmuszona była od najmłodszych lat opiekować się pijanym ojcem; porzucona przez matkę zdana była tylko na siebie, żyła nadzieją na wyzdrowienie ojca. Jego alkoholizm pozbawił dziewczynę dzieciństwa, aby przeżyć, musiała przejąć wszystkie obowiązki i walczyć o ich przerwanie. Znajduje pracę, wchodzi w pierwsze związki z mężczyznami. W końcu opuszcza dom rodzinny by stworzyć własny, szczęśliwy świat. Nie jest to jednak jej dane, gdyż Basia jest rozdarta między dzieciństwem i dorosłością, między ogromną nienawiścią do ojca i bez-warunkową miłością do niego, między poczuciem odpowiedzialności za ojca a potrzebą wolności. Zdaje się, że zły los atakuje bohaterkę ze wszystkich stron – brak dzieciństwa, wiecznie pijany ojciec, brak kontaktu z matką, kolejne nieudane związki, utrata ciąży, samotność… Zła passa zawsze kiedyś się kończy, bohaterka poznaje miłość swojego życia, jednak i tym razem nie obejdzie się bez komplikacji.
Basia ukazuje wizerunek kobiety silnej mimo przeciwności losu. W końcu znajduje w sobie dość siły i odwagi, by zacząć walczyć o siebie i swoje marzenia.
„Kiedyś przy Błękitnym Księżycu” porusza bardzo trudny temat alkoholizmu w rodzinie i jego wpływu na losy dzieci. Książka jest wręcz przesycona emocjami, skrajnie negatywnymi, ale i pozytywnymi, bo rozwiązanie fabuły wzbudza optymizm i nadzieję. Nie pamiętam drugiej książki, w której ładunek uczuć i emocji byłby równie ogromny. Autorka dodała opowieści nieco tajemniczości, wplatając w nią wątek Błękitnego Księżyca – zjawiska zdarzającego się raz na kilka lat, oznaczającego drugą pełnię księżyca w ciągu miesiąca. W czasie trwania Błękitnego Księżyca mają spełniać się marzenia.
„Kwiat może wyrosnąć również na skale. To przekonanie stało się sutrą mojej codzienności.” Tym krótkim zdaniem można podsumować powieść Katarzyny Enerlich – Basia zakwitła jak piękny kwiat na nieprzyjaznym gruncie trudnego dzieciństwa.